Op vrijdag 10 november 2023 wordt het Razzia Monument door burgemeester Aboutaleb onthuld in Rotterdam. Beeldend kunstenaar Anne Wenzel ontwierp het Razzia Monument. Het metershoge beeld bestaat uit een man en een vrouw die op afstand van elkaar geplaatst zijn. Ooit waren de figuren een geheel, maar door de razzia zijn ze wreed van elkaar gescheiden.
Mijn vader leeft door de razzia gescheiden van zijn ouders. Toch onderhoudt hij vanuit Duitsland enig contact. Via de Feldpost schrijft mijn vader brieven naar huis waarin hij onder andere meldt dat er in Dingden een paar bommen zijn gevallen, maar “verder niets bijzonders”.
“Mijn ouders konden op dezelfde manier antwoorden en zelfs voedselpakketten sturen, die niet altijd aankwamen. Al gauw vonden mijn ouders een betere manier om het contact te onderhouden. Ze stuurden brieven naar een grensganger, die in Aalten woonde. Deze bezorgde de brieven aan het Lager. Dit was officieel niet toegestaan. Een van de brieven die mijn vader mij op deze manier deed toekomen was door de censuur geopend. Enkele passages in deze brief waren aangestreept. Dit had echter noch voor mij, noch voor mijn ouders kwade gevolgen.“
Hubert van Hove – Reis naar het einde
Ook verstuurt mijn vader voorgedrukte briefkaarten met een wensenlijst. “Een paar wanten, een hele oude broek”.
Als Dingden middenin de frontlinie ligt, komt er geen brief meer door en wachten zijn ouders maanden op een teken van leven. Tot zij in mei 1945 “een der meest vreugdevolle dagen” beleven.
Mijn vader is na de bevrijding van Dingden naar zijn oom en tante in Deventer gefietst. En vandaar terug naar huis in Rotterdam.
“Toen ik om ongeveer zeven uur op de avond van die derde juni 1945 aan mijn ouderlijk huis aanbelde was ik weer terug op het punt vanwaar ik op 11 november 1944 was vertrokken. Mijn reis was ten einde en hier eindigt ook dit verhaal.”
Hubert van Hove – Reis naar het einde
Door de razzia en deportatie naar Duitsland is mijn vader een half jaar gescheiden geweest van zijn ouders.